تو من رو گذاشتی رفتی اما می خوام بنویسم

دل من یه قفله اما دست تو مثل کلیده 

می خوام از تو بنویسم کاغذام همش سفیده 

یه سوال عاشقونه بگه هرکسی می دونه 

اونکه دادم دلو دستش چرا دل به من نمی ده ؟ 

چه قدر دعا کنم من خدا رو صدا کنم من 

دست من به آسمونه نیمه شب دم سپیده 

گفتم از عشق تو می خوام سر بذارم به بیابون 

گفت تو عاقل تر از اینی این کارا از تو بعیده 

التماس کردم که یک شب لااقل بیا تو خوابم 

گفت که هذیون رو تموم کن انگاری تبت شدیده 

گفتم آرزو دارم تو مال من بشی یه روزی 

گفت تو این دنیای بی رحم کی به آرزوش رسیده 

اونی رو که دوست نداری دنبالت میاد تا آخر 

اونی که دنبالشی تو چرا دائم ناپدیده 

سرنوشت گریه نداره خودت این رو گفتی اما 

تو دل من نمی دونم چرا باز یه کم امیده 

تو من رو گذاشتی رفتی اما می خوام بنویسم 

[+] نوشته شده توسط Moro در 13:0 | |

دستمو بگیر

[+] نوشته شده توسط Moro در 12:51 | |

ماجرای مناظره خواندنی علامه شرف الدین با حاکم وقت عربستان؟!

علامه سید شرف الدین عاملی صاحب کتاب معروف «المراجعات» هنگامی که در زمان «عبدالعزیز آل سعود» به زیارت خانه خدا رفته بود، از جمله علمایی بود که به کاخ حاکم دعوت شده بود تا عید قربان را به او تبریک گوید.

هنگامی که «سید شرف الدین» به نزد عبدالعزیز رفت و یک قرآن که در جلدی پوستین قرار داده شده بود به او هدیه داد. «عبدالعزیز» هدیه را گرفت و بوسید و به عنوان احترام و تعظیم روی چشمان و پیشانی خود گذاشت.

علامه سید شرف‌الدین: گفت چگونه این جلد را می‌بوسی و تعظیم می‌کنی در حالی‌که آن، چیزی جز پوست یک بز نیست!

عبدالعزیز پاسخ داد:‌ غرض من احترام به قرآنی است که در داخل این جلد است،‌نه خود این جلد.

علامه سید شرف‌الدین گفت: احسنت! ماهم وقتی پنجره یا در اتاق پیامبر اکرم‌(ص) [و یا ضریح ائمه(ع)] را می‌بوسیم،‌ می‌دانیم که آهن و چوب هیچ کاری نمی‌تواند بکند،‌ بلکه غرض ما آن کسی است که ماورای این چوب‌ها و آهن ها قرار دارد. ما می‌خواهیم رسول خدا‌(ص) را تعظیم کنیم و احترام نمائیم، همان‌گونه که شما با بوسه زدن بر پوست بز،‌ می‌خواستی قرآن را تعظیم کنی که در دل آن پوست قرار دارد.

حاضران تکبیر گفتند و او را تصدیق کردند.

آن‌جا بود که «عبدالعزیز» ناچار شد اجازه دهد حجاج، با آثار رسول خدا‌(ص) تبرک جویند، ‌ولی حاکمی که پس از او سر کار آمد، به قانون گذشته شان بازگشت و دستور منع را صادر کرد!

مناظرات فی العقائد والاحکام ج2 ص160؛‌ثم اهتدیت ص68 – حکایات و مناظرات ص375.

[+] نوشته شده توسط Moro در 12:40 | |

پاییزم رفت

       دو قدم مانده که پاييز به يغما برود
                               اين همه رنگ ِ قشنگ از کف ِ دنيا برود
                                                                            گله هارابگذار!
                                                                                 ناله هارابس كن!
                                         تابجنبيم تمام است تمام!!
                                    مهرديدي كه به برهم زدن چشم گذشت....
                             ياهمين سال جديد!!
                     بازكم مانده به عيد!!
                                          اين شتاب عمراست ...
                                  من وتوباورمان نيست كه نيست!!
                                زندگي گاه به كام است و بس است؛
                                زندگي گاه به نام است و كم است؛
                                زندگي گاه به دام است و غم است؛
                                                    چه به كام و
                                                    چه به نام و
                                                    چه به دام...

[+] نوشته شده توسط Moro در 12:37 | |

اول خودت

بر سنگ مزار کشـیـشـی چنین نوشته بود جوان که بودم ، می خواستم دنیا را ارشاد و متحول کنم و به این دلیل به کلیسا

پیوستم.چند سال بعد عاجز از ایجاد تحول در دنیا ، تصمیم گرفتم تمرکزم را روی مردم کشورم بگذارم و مدتی بعد ، تمرکزم را روی

شهرم گذاشتم و کمی بعد روی محله ای که کلیسایم درآن بود. به میانسالی که رسیدم خسته و عاجز از ایجاد تحول در دنیا و

کشور وشهر و محله ام ، تصمیم گرفتم فقط به خانواده ام بپردازم . وقتی به پیری رسیدم ، دیدم تنها کسی که قادر به ایجاد تحول

دراو بوده ام ، "خودم" بوده ام و امروز که در آستانه مرگم ، اعتراف می کنم که اگر از ابتدا به ایجاد تحول و آگاهی در خودم پرداخته

بودم ، چه بسا شعاع آن به خانواده ؛ محله ؛ شهرو کشورم هم گسترده می شد و چه بسا می توانستم در دنیا تحولی به وجود

بیاورم

[+] نوشته شده توسط Moro در 16:37 | |